مردی به من نشـان بده تا روز پدر را به او شادباش بگویم

نامه ای از ســـر دلـتـنـگـی

پیاده از کنارت گذشتم، گفتی:" قیمتت چنده خوشگله؟"

سواره از کنارت گذشتم، گفتی:" برو پشت ماشین لباسشویی بنشین!"
در صف نان، نوبتم را گرفتی چون صدایت بلندتر بود

در صف فروشگاه نوبتم را گرفتی چون قدت بلندتر بود

زیرباران منتظر تاکسی بودم، مرا هل دادی و خودت سوار شدی
در تاکسی خودت را به خواب زدی تا سر هر پیچ وزنت را بیندازی روی من

در اتوبوس خودت را به خواب زدی تا مجبور نشوی جایت را به من تعارف کنی
در سینما نیکی کریمی موقع زایمان فریاد کشید و تو پشت سر من بلند گفتی:"زهرمار!"

در خیابان دعوایت شد و تمام ناسزاهایت، فحش خواهر و مادر بود
در پارک، به خاطرحضور تو نتوانستم پاهایم را دراز کنم

نتوانستم به استادیوم بیایم، چون تو شعارهای آب نکشیده میدادی
من باید پوشیده باشم تا تو دینت را حفظ کنی

مرا ارشاد می کنند تا تو ارشاد شوی!
تو ازدواج نکردی و به من گفتی زن گرفتن حماقت است

من ازدواج نکردم و به من گفتی ترشیده ام
عاشق که شدی مرا به زنجیر انحصارطلبی کشیدی

عاشق که شدم گفتی مادرت باید مرا بپسندد
من باید لباس هایت را بشویم و اطو بزنم تا به تو بگویند خوش تیپ

من باید غذا بپزم و به بچه ها برسم تا به تو بگویند آقای دکتر
وقتی گفتم پوشک بچه را عوض کن، گفتی بچه مال مادر است

وقتی خواستی طلاقم بدهی، گفتی بچه مال پدر است

نامه عاشقانه مسعود به روزگار

دوست کوه نشین تو  مسعود

در تاریکی شب سه شمع رو روشن کردم
اولی برای بودنت
دومی برای دیدنت
و سومی برای بوسیدنت
در آخر هر سه رو خاموش کردم برای در آغوش کشیدنت

 

 

اگه دستام خالی باشه وقتی باشم عاشق تو غیر دل چیزی ندارم که بدونم لایق تو دلمو از مال دنیا به تو هدیه داده بودم
 با تموم بی پناهی به تو تکیه داده بودم
هر بلایی سرم اومد همه زجری که کشیدم
 همه رو به جون خریدم
 ولی از تو نبریدم
 هر جا بودم با تو بودم
هر جا رفتم تو رو دیدم
 تو سبک شدن،تو رویا همه جا به تو رسیدم
 اگه احساسمو کشتی
اگه از یاد منو بردی
اگه رفتی بی تفاوت به غریبه دل سپردی
 بدون اینو که دل من شده جادوی طلسمت یکی هست این ور دنیا که تو یادش مونده اسمت
 

 

 

پروردگارابرمن نظر کن،

اما نه به اندازه ی ارزش و لیاقتم زیرا از آن بی بهره ام.

بلکه به اندازه ی عشقم،به اندازه ی اشتیاقم،به اندازه ی نیازم.

نه نیاز به آسایش،    نیازبه رسیدن.

توجهم کن وفراموشم مکن،نه به اندازه ی عشق ونیازم زیرا بسیار ناچیز است.

بلکه به اندازه ی کرامت ورحمتت.

یاریم کن،نه به اندازه ی استحقاقم بلکه به اندازه ی مهر و رافتت.

ای بخشاینده ی گناهان ،نبخشای خطای کوچکم را.

زیرا بخشایشت گستاخم می کند وبه من جسارت انجام گناهان بزرگتررامی دهد.

عذابم ده ومجازاتم کن بسیار بیشتر از گناهم،اما بسیار کمتر ازخشمت.

زیرا هنگام خشم رها می کنی مرا تا نابودشوم،

وهنگام خرسندی با مهربانی مجازات می کنی مرا که تا فرصتی باقیست برگردم.

تنبیه تورا بخششت می دانم وآن رابسیار دوست می دارم.

صبر ده مرابیشتر ازدرد م ودرد ده مرا کمترازصبرم.

آنقدربر صبر من بیفزای تاغلبه کندبر هر دردی.

 آنگونه که حتی دردشوارترین لحظات قلبم آرام وخشنودباشد.

خشنود باش از من ،باآن که مستحق خشمم

 

 

 

 

ای ازهمه کس با من اواره خودی تر    ای خوب تر از خوب منو از همه بهتر     من جز تو وعشق  تو کس وکار ندارم با هیچکس جز تو خدای دل خود کار ندارم   دریاب مرا   دریاب  مرا مرحمتی کن به منو  یکدفعه بیدار کن از خواب مرا                                                                                                                                                دستم تو بگیر خسته ام بیرون بکش از اب مرا  تو بانی این دربه دری این همه شوریده سری   از همه کس تازه تری   عشق تو بود یکنفری    این همه ان داد مرا   دریاب مرا دریاب  مرا دریاب مرا                                            فریاد بزن زیر دل اواز بزن   خسته شدی باز بزن    خط بزن از رسم قفس   بر دل ازاد مرا    تو بانی ازادی من باش

ازاد کن ازاد مرا   دریاب مرا دریاب دریاب  دریاب مرا                                                                                    من اتفاق نارسی هستم که زود افتادم    افتاده یا نیفتاده   من ساده پای پاده هنوز نیفتاده ام  دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا یکدفعه بیدار کن از خواب مرا  ای از همه کس بر  من اواره خودی تر